© 2024 SURF
Jongeren die worden opgenomen op een klinisch psychiatrische afdeling zijn vastgelopen op meerdere levensgebieden en vrijwel altijd is het gezin ontwricht. Het gezin wordt daarom intensief betrokken bij de behandeling. Sociotherapeuten (therapeuten die op de groep werken) van verschillende kinder- en jeugdpsychiatrische instellingen geven echter aan handelingsverlegenheid te ervaren in het contact met ouders. Hoewel er systemisch gewerkt wordt, vinden professionals het lastig dit integraal vorm te geven. Ouders en jongeren geven ook verbetermogelijkheden aan.
In dit onderzoek wordt een methodiek ontwikkeld met als doel de handelingsverlegenheid bij professionals te verminderen en de samenwerking met het gezin te verbeteren. De methodiek wordt ontwikkeld in directe samenspraak met professionals, ouders en jongeren (participatief actieonderzoek) en geïmplementeerd op 6 afdelingen bij twee kinder- en jeugdpsychiatrische instellingen. Vervolgens wordt er geëvalueerd met jongeren, ouders en professionals, waarna verbeteringen worden doorgevoerd en geëvalueerd. Evaluatie van de methodiek gebeurt kwalitatief met semigestructureerde interviews. Het effect wordt kwantitatief gemeten met vragenlijsten over samenwerking, patiënttevredenheid en functioneren van de jongere en het gezin.
De verworven kennis en praktijkervaring worden verwerkt in onderwijsmodules voor de hbo-opleiding Sociaal Werk, waardoor studenten ook worden getraind en zich bekwaam voelen in het contact met ouders in hun toekomstige werk als sociotherapeut.
Jongeren die worden opgenomen op een klinisch psychiatrische afdeling zijn vastgelopen op meerdere levensgebieden en vrijwel altijd is het gezin ontwricht. Het gezin wordt daarom intensief betrokken bij de behandeling. Sociotherapeuten (therapeuten die op de groep werken) van verschillende kinder- en jeugdpsychiatrische instellingen geven echter aan handelingsverlegenheid te ervaren in het contact met ouders. Sociotherapeuten vinden het lastig om in taal en houding aansluiting te vinden. Ook bij het dagelijks contact met ouders ervaren zij moeilijkheden in het voortzetten van de ingezette lijn van de systeemtherapeut (therapeut die zich richt op de onderlinge relaties binnen het gezin). Hoewel er systemisch gewerkt wordt, vinden professionals het lastig dit integraal vorm te geven. Ouders en jongeren geven ook verbetermogelijkheden aan, vooral in de mate van het betrekken van ouders, praktisch oefenen, communicatie en informatie verstrekking.
In dit onderzoek wordt een methodiek ontwikkeld met als doel de handelingsverlegenheid bij professionals te verminderen en de samenwerking met het gezin te verbeteren. Deze methodiek wordt ontwikkeld op basis van integratie van bestaande methodieken en kwalitatief onderzoek bij jongeren, ouders en professionals.
De methodiek wordt ontwikkeld in directe samenspraak met professionals, ouders en jongeren (participatief actieonderzoek) en geïmplementeerd op 6 afdelingen bij twee kinder- en jeugdpsychiatrische instellingen. Vervolgens wordt er geëvalueerd met jongeren, ouders en professionals, waarna verbeteringen worden doorgevoerd en geëvalueerd. Door dit proces wordt de mening van ouders en jongeren optimaal verwerkt en gezorgd dat de handelingsverlegenheid van professionals daadwerkelijk wordt verminderd. Evaluatie van de methodiek gebeurt kwalitatief met semigestructureerde interviews. Het effect wordt kwantitatief gemeten met vragenlijsten over samenwerking, patiënttevredenheid en functioneren van de jongere en het gezin.
De verworven kennis en praktijkervaring worden verwerkt in onderwijsmodules voor de hbo-opleiding Sociaal Werk, waardoor studenten ook worden getraind en zich bekwaam voelen in het contact met ouders in hun toekomstige werk als sociotherapeut.