In onze diensteneconomie draait het in arbeidsorganisaties steeds meer om het genereren en benutten van kennis. Kennis in de hoofden van mensen, niet te verwarren met informatie die je kunt opslaan in databanken. Kennis is als het ware de uitkomst van een aantal mentale processen, die zich binnen individuen of groepen afspelen. Die mentale processen vormen het denkwerk dat mensen verrichten. Niet handarbeid is cruciaal voor de moderne organisatie, maar denkarbeid.
Arbeidsintensieve productie wordt overgeplaatst naar lagelonenlanden, maar ook de productiearbeid die hier over blijft zal in hoge mate kennisintensief zijn. Voor de werker worden daarmee zijn denkvaardigheden zijn belangrijkste competentie.
Dit betekent dat banen verdwijnen en functies fluïde worden. het aantal zelfstandigen blijft groeien, en traditionele loopbanen verdwijnen. Loopbanen worden steeds meer toevallig en blijken pas achteraf. En toch is de een succesvoller dan de ander in het creëren van zijn loopbaan. Waar zit hem dat in? Voor de loopbaanprofessional ontstaat hierdoor de noodzaak zich te heroriënteren op zijn werk.