Iedereen kent het gevoel wel uit de eerste of tweede hand. Iets in de directe omgeving triggerde het bewustzijn en deed in een split second de hartslag verhogen, pupillen verwijden, de bloeddruk stijgen, ademhaling versnellen en het zweet in de handen schieten. Een verhoogde alertheid – of zelfs angst- drong zich abrupt op en deed zoeken naar uitwegen of andere mogelijkheden om de gesignaleerde bedreiging het hoofd te bieden. Deze zeer intense beleving van onveiligheid is doorgaans even snel voorbij als ze opkwam. Maar het is een allerminst prettig gevoel, het onveiligheidsgevoel. Daarom is het een nobel streven van verschillende politieke partijen in Nederland om dit gevoel onder de bevolking terug te dringen. Of ligt het toch niet zo eenvoudig?