Sinds jaar en dag wordt in de orthopedische technologie voor het nemen van de “maat”, gebruik
gemaakt van gipszwachtels. Het toepassen van “grepen” die in het gips de juiste afsteunplaatsen
kunnen accentueren in de koker voor een prothese, of de gewenste correcties voor de
schoenleest kunnen vastleggen bij bijvoorbeeld een voet in spitsstand, is een sinds jaar en dag
toegepaste techniek. Het gevoel van de OT-er speelt hierbij een belangrijke rol. Immers de druk
die met de “eigen” handen wordt uitgeoefend op het uithardende gips geeft via het gevoel, dus
tactiel, terug wat je als OT-er doet (Holtkamp 2000, 2010). Deze vorm van feedback is een
uitermate unieke en tegelijkertijd ook zeer belangrijke in het vastleggen van de geometrische
vorm van het hulpmiddel. Meerdere doelstellingen moeten tijdens dit vastleggen tegelijkertijd
worden bereikt, zoals het vastleggen van de pasvorm maar ook de plaats, richting en mate van
correctie die gewenst is.