Essentieel voor elk corrupt gedrag is dat het alleen loont als het onbekend blijft. Dat geldt zowel voor de ‘betaler’ als voor de ‘betaalde’. Dat geldt ook voor hun beslissing(en) genomen op grond van onjuiste maar afgekochte overwegingen. Wordt het wel bekend dan keert een hogere of neven-autoriteit, en de publieke opinie, zich tegen hen. Niemand bewondert iemand die corrupt is.
Een algemeen aanvaarde definitie van het sociaal-economische verschijnsel dat we meestal aanduiden als corruptie, is er niet. De kortste en vermoedelijk meest gehanteerde definitie luidt dat er sprake is van corruptie als publiek verworven bevoegdheid (macht) wordt ingezet voor het verkrijgen van privaat voordeel.